این علائم معمولاً توسط سندرم شوگرن که آن هم یک بیماری خود ایمنی است، ایجاد می‌شوند.
به عنوان مثال می‌توان به آزاتیوپرین، مایکوفنولات، متوترکسات، سیکلوسپورین و لفلونوماید اشاره کرد.
یکی از علائم لوپوس، التهاب و تورم اندام‌هاست که نه تنها در مفاصل، بلکه در اندام‌هایی مانند مغز، قلب، کبد، کلیه و پوست هم مشاهده می‌شود.
سابقه خانوادگی: اگر اعضای خانواده درجه اول یا دوم فردی لوپوس داشته باشند، احتمال ابتلا خود فرد به لوپوس هم زیاد می شود.
بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌تواند باعث التهاب در پوست، مفاصل، ریه، کلیه، خون، قلب و یا ترکیبی از موارد گفته شده شود.
برخی از بیماران لوپوس نیز تغییراتی را در خلق و خوی خود تجربه می کنند . به ویژه مواردی مثل تحریک پذیری زیاد در برابر وقایع، افسردگی و اضطراب.
همچنین علائم به درگیر بودن ناحیه‌ی آسیب دیده هم بستگی دارد. با این‌حال برخی علائم لوپوس در اکثر مبتلایان بروز می‌کند به شرح زیر است:
فشار خون بالا را کنترل کنند و از مشکلات کلیوی پیشگیری کنند.
این علائم می‌توانند در افراد متفاوت به صورت یک باره و ناگهانی یا به صورت تدریجی ظاهر شوند.
این اتفاق اصطلاحاً ” آنتروپاتی از دست دهنده پروتئین ” نامیده می شود. این شرایط بیماری لوپوس موی سر باعث اسهال می شود و میزان جذب مواد مغذی را کاهش می دهد.
اختلال کلیوی: آزمایش ها نشان داده، اگر فرد مشکل کلیوی داشته باشد، میزان زیادی از پروتئین یا بافت سلولی، در ادرار او جاری می شوند.
در مطالعاتی که بر روی دوقلوها انجام شده، دیده شده است که یکی از دوقلوها ممکن است لوپوس داشته باشد و دیگری نداشته باشد؛ حتی اگر هر دو با هم و در یک محیط بزرگ شده باشند.
البته در برخی موارد نیز این نوزادان با نقص مادرزادی قلب مواجه می‌شوند.
عوامل ژنتیکی توضیح می دهند که چرا افراد زیر، در معرض خطر ابتلا به لوپوس هستند: